Ξεκάρφωτα...

Κτίσμα (αρχαιολογία)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Με τον όρο κτίσμα στην αρχαιολογία εννοείται το αρχιτεκτονικό κατάλοιπο. Στα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα περιλαμβάνονται κατοικίες, εργαστήρια, ανάκτορα, δημόσια κτίρια, ναοί, μνημειακά ή άλλα ταφικά οικοδομήματα. Αποτελούν σημαντική πηγή πληροφοριών για την αρχαία πολιτισμική συμπεριφορά. Όταν δεν αναγνωρίζονται από υπαρκτές τοιχοποιίες, δηλαδή λιθοδομές ή τοίχους κατασκευασμένους από ωμές πλίνθους, τα κτίσματα αποκαλύπτονται κατά τη διάρκεια της ανασκαφής από περιγράμματα δαπέδων, από τα ίχνη των τάφρων θεμελίωσης, ή από πασσαλότρυπες, όταν τα οργανικά υλικά που περιείχαν έχουν αποσυντεθεί. Άλλου είδους κατασκευές, συμπληρώνουν την εικόνα και επιτρέπουν τη δημιουργία υποθέσεων για την ολοκληρωμένη μορφή του κτίσματος.

*****

Ετυμολογία

κτήμα < αρχαία ελληνική κτῆμα

Ουσιαστικό

κτήμα ουδέτερο

1. οτιδήποτε ανήκει σε κάποιον
2. κάτι που το έχω μελετήσει και το γνωρίζω (κατέχω) καλά
3. ιδιόκτητο κομμάτι γης, συνήθως καλλιεργήσιμο

Συνώνυμα

• απόκτημα
• ιδιοκτησία

Συγγενικές λέξεις

• κτηματίας
• κτηματικός
• κτηματομεσίτης

 πηγή