Ταμένο blog...
στίγματα κάποιων στιγμών
και θαυμάτων

Πέμπτη 12 Μαΐου 2016

ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΛΟΦΟΥ ΓΟΡΙΤΣΑΣ - ΒΟΛΟΥ

ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΛΟΦΟΥ ΓΟΡΙΤΣΑΣ - ΒΟΛΟΥ

...Πρέπει να ήμουνα 8 χρονών, όταν πήγα για πρώτη μου φορά, εκεί,
τρέχοντας.
Κυριολεκτικά τρέχοντας.
Με βούτηξε απ' το χέρι ο ξάδελφος, που ήθελε να αθληθεί, τράβηξε προς το κακατράχαλο μονοπάτι και σχεδόν, μ' έσερνε, τραβώντας με.
"Κλειστό το στόμα, απ' τη μύτη ανάσες! Από κει, σού είπα! Κλείσε το στόμα σου!" φώναζε αυστηρά, στην εύκαιρη μαθήτριά του.
Νομίζω πως κόντεψα να σκάσω, νομίζω και πως έκλαψα, νομίζω πως τότε, εκείνο το απόγευμα, είδα και το εκκλησάκι.

Ύστερα, μετά από χρόνια, μεγάλη, έτρεχα με τον άντρα μου εκεί, γιατί έπρεπε να αδυνατίσω.
Δυο γέννες πάνω στον χρόνο, το απαιτούσαν.

Έβλεπα και το εκκλησάκι, κλειστό και Σταυρός.

Άλλη μια βόλτα αργότερα, τότε που η πέρδικα, "Νά 'τη, πετιέται"! "



Φωτογραφίες σκόρπιες, πού να βρεις άκρη με τα μπλογκοημερολόγιά μου;
Είδα. Ήταν 2009.

Κι ύστερα, ξαναπήγα πέρ' σι, αφού έμαθα πως θα είναι ανοιχτή η Εκκλησία, λόγω του Εορτασμού της Ζωοδούχου Πηγής.

Πήγα παραμονή στην αγρυπνία, με την Αστική και χωρίς μηχανή, γιατί μού είχε χαλάσει, "απότομα", γιατί οι τότε μέρες από Ψηλά, δεν ήθελαν να έχω μηχανή. Μόνο να "βλέπω" και να νιώθω.

...Νύχτα λοιπόν, πολύς κόσμος, "αλλιώτικος" κατανυκτικός και παράξενος χώρος, Εκεί, (θυμήσου: Ιερός Βράχος Ακρόπολης Βόλου - Ιωλκός, κ.λ.π.), κλειστά πηγάδια τούνελ, μέσα η Εκκλησιά, λίγες εικόνες, ταβάνι λευκό, Ιερό τέμπλο, παλιό.
Πόσο παλιό;
Ποιος να ξέρει; Θα το ψάξω, κι ότι βρω, θα το φέρω.

...Τα τελευταία χρόνια, μού συμβαίνουν "διάφορα" μέσα στις Εκκλησιές και στα Εξωκκλήσια, αλλά και αλλού.

Δεν έγραφα τότε λεπτομέρειες, αλλά "κάτι" που με είχε τρομάξει, μέσα στον Ιερό Ναό, με το χαμηλό φως των καντηλιών, και των κεριών και των φωτοσκιάσεων, ήταν η εικόνα του Αγίου Ιωάννη.
Χαιρετώντας Τον και σηκώνοντας κεφάλι να τον "δω" στα μάτια, Τον "είδα", σαν ποτισμένο στο αίμα, που οι σταγόνες κυλούσαν.
...Σφίχτηκα, μα υπήρχε ουρά, έπρεπε να προχωρήσω και μάλιστα και να βγω, γρήγορα, με την ροή της ουράς, γιατί είχε πολλοί κόσμο.
Να ξαναγυρίσω, για να δω καλύτερα, γινόταν, αλλά θα συνέβαινε πάλι το ίδιο, σπρώξιμο, κόσμος, γρήγορη πάλι ματιά και διάθεση χρόνου ώρας ή και ωρών.

Ήταν μια παράξενη νύχτα εκείνη, φάνηκε κι απ' την πορεία της και την συνέχειά της.

Από πέρ' σι, είχε μείνει το μυαλό μου, Εκεί, στον Άι - Γιάννη.

Φέτος, μόνο και μόνο για να Τον ξαναδώ, και να "καταλάβω", θα πήγαινα.

Ήθελα παραμονή, πάλι.

Έβλεπα εμπόδια:

"Καλά! Όπως τα φέρεις ΕΣΥ, Παναγιά μου!  Τούτη την φορά, έχω μηχανή, θα την πάρω, κι αν ΕΣΥ, θέλεις και μού επιτρέψεις, θέλω να πάρω και ενθύμια!" Της είπα στην Προσευχή μου.

Έκανα διαφορετικούς σχεδιασμούς, σχετικά με το πως θα πάω, πότε και με ποιον, αλλά Εκείνη, τα ήθελε αλλιώς.

Υπάρχουν οι φώτο, με την ροή τους. Θα φέρω μόνο αυτές που συνδέονται με τα λόγια της ανάρτησης.

6:57 λέει ο υπολογιστής, ανέβηκαν οι φώτο, να 'αναπτύξω" τα λόγια μου.

Πρώτα χαιρετάμε, μετά οι φωτογραφίες, ΑΝ, θέλει.

Πρώτη φωτογραφία, Εκεί!
Είχα περάσει, είχα δει, λαδομπογιά που έσταξε, μέσα έξω. Πέρυσι είχε πάρει κι από μέσα. Ήταν νύχτα, αλλιώς τα "έβλεπα".


Η πρώτη εικόνα της Παναγιάς, που μού τράβηξε την προσοχή, μπαίνοντας.
Κουνιόταν ολόκληρη η κορνίζα, απ' τα πόδια, φυσικά και το καντηλάκι.
Τυχαίο.
Σπρώχνονταν ο κόσμος, αν και λίγοι, πήγα μεσημέρι.
Έφυγα, ξαναγύρισα.
"Κάτι" με έστελνε εκεί.
"Κανένας. Ας ξαναχαιρετήσω!"
Πιο κοντά, λίγο ακόμα, Ωχ! ένα τριαναταφυλλάκι πεσμένο, ακόμα κι αν δεν το πατήσω εγώ, άλλοι μπορεί να το πατήσουν!

Σκύβω. Χαμόγελο για το χρώμα. Ροζ. Το "ασπάζομαι" κοιτώντας την Παναγιά στα μάτια. Το χέρι ξεκίνησε να τ' αφήσει, εκεί κοντά στα γιασεμιά μου, (το δεξί) κινήθηκε μόνο του και το έδωσε στ' αριστερό, στην χούφτα μου!!!
Δεν υπάκουσε στην δοσμένη εντολή του εγκεφάλου.
Εκεί έμεινε μέχρι το βράδυ, που "κάθισε" στο εικόνισμα του σπιτιού μου.
Μέσα στην αριστερή χούφτα το άνθος, με το κοτσανάκι να συγκρατιέται στα δάχτυλα και να φαίνεται απ' έξω, μόνο το κοτσανάκι...
"Κάτι" είχε "ακούσει" το χέρι μου, τ' αυτί μου, απόρησε, ποιος το λογάριαζε;
"Για σένα είναι. Δικό σου."





Πιο κοντά, πιο κοντά, ξανά, να βεβαιωθείς ότι είναι λαδομπογιά.
Θαύμα, έτσι, όπως φωνάζουν για τις εικόνες, κάποιοι, μπορεί να μην είναι, μα η σύμπτωση, σίγουρα, κάτι λέει.
Ειδικά στον Άι - Γιάννη, που είναι "ομιλητικότατος" σε όλες τις Εκκλησιές!

Διακριτική στον κόσμο, όσο δυνατόν λιγότερες φώτο γίνεται, να μην προκαλώ, να μην ενοχλώ, δεν είναι "καλλιστεία" οι Εκκλησιές! (κι αν δεν το ξέρω αυτό, εγώ, καλά, τότε, ποιός;)


Χριστός, Άγιοι, Παντού "μιλούν", το έχουν αποδείξει, άλλωστε, με τα Έργα Τους!


Χριστός! Απ'όπου κι αν τον κοίταζες, σ' "έβλεπε".


Χαιρετώντας για Β' φορά, σήκωσα τα λουλούδια να φαίνεται η εικόνα...
Νόμιζα η μικρή.

Εκεί άκουσα συζήτηση, για την εικόνα που θα έφευγε με πεζοπορία κ.λ.π.
"Ποια απ' τις δυο; "
Μια κυρία επέμενε... πως, εκείνη που μού χάρισε το τριανταφυλλάκι...
Συγκλονίστηκα.
Ξαναέτρεξα κοντά Της.
Ρώτησα καλά, επέμενα να βεβαιωθώ, "ΟΧΙ, η δίπλα, η δεξιά, μπαίνοντας"!.

Κι εδώ Παναγιά, κι εκεί Παναγιά!
Τί σημασία είχε;
Όλες οι εικόνες, το ίδιο Ιερές!
Είναι;
Μήπως χάνουν "κάτι" απ' την Δύναμή τους, με τα αφιερώματα, με τα πολλά πλουμίδια;
Δεν ξέρω.
Σεβασμός και στη Μια και στην Άλλη!


(ξόφαλτσο: έγινε κι η περιβόητη συνεννόηση, μόλις, για κάτι άλλο! Χτύπησε αμέσως μετά, 7, ρολόι Αγίου Νεκταρίου - άσχετο με την ροή της ανάρτησης, αλλά, να μείνει.)

(Πέτυχα και το "ξόφαλτσο" εδώ, ώρα 7 και 24, δεν πειράζει! Καλό Δρόμο να έχει η Ολοκλήρωσή ΤΟΥ!)

Ντάν! Άγιος Νεκτάριος!

Κι ύστερα έμαθα περισσότερα για την πεζοπορία της εικόνας, για το μονοπάτι που θα περνούσε, για τα άλογα, την αγαπημένη φίλη, κ.λ.π.

Ίσως στα σχόλια, λίγα παραπάνω λόγια.

Να φέρω:

Σύνδεση με Παναγία Τρύπα

Θέα Λόφου, δεν χρειάζονται λόγια.

6 Μάη 2016

Να πω, κι ότι χάρηκα, τελικά, που το τριανταφυλλάκι ήταν απ' την εικόνα που παραμένει εκεί, γιατί την άλλη, ίσως είναι εύκολο να την ξαναδώ, μέσα στον χρόνο, ενώ η άλλη, θα είναι μόνη της, κλειδωμένη, μέχρι του χρόνου.

Αν είμαστε καλά!
Να είμαστε!

Δεν υπάρχουν σχόλια: