ΚΑΛΑ είναι, να μην έχεις τέτοιες εμπειρίες!

Να το γράψω στα πεταχτά, γιατί, αν περιμένω κατάλληλη στιγμή, θα "ξεχαστεί", όπως τόσα άλλα.

Χθες τ' απόγευμα συνάντησα στον δρόμο μου, έναν γνωστό μου.


Με πέτυχε κοντά σε Εκκλησία, οπότε, ήρθε και η κουβέντα μας, στα της Πίστης.

"Εγώ, αν Πιστεύω; Πήγα στον Άλλο Κόσμο και γύρισα", μου είπε.

Θυμόμουνα απ' τα νειάτα μου, ότι σχεδόν, τον κλαίγαμε... δε θυμόμουνα λεπτομέρειες.

Μού τις είπε.

Έγινε ένα ατύχημα. 3 άντρες. Το αυτοκίνητο λαμαρίνες. Εκείνος, κάτω απ' τις λαμαρίνες, δεν τον είδαν, τον άφησαν εκεί. Τους άλλους δύο τους μετέφεραν στο Νοσοκομείο, είχαν μόνο σπασίματα.

Μετά από δυο ώρες, κάποιος πήγε κοντά, να δει τις λαμαρίνες και του φάνηκε πως άκουσε ανάσα.
Τότε τον βρήκε και τον μετέφεραν Νοσοκομείο.
Κατευθείαν χειρουργείο, μήνες εντατική, μήνες Κλινική.

Είχαν γίνει θρύψψαλα δυο σπόνδυλοι στον αυχένα.

ΈΦΥΓΕ...

Μια σκάλα ολόφωτη, ανέβαινε.
Γεμάτη Αγγέλους.
Έφτασε πιο ψηλά και του λέει ο Άγιος Πέτρος:
"Δεν έχεις καμιά δουλειά, εδώ, εσύ, κατέβα κάτω!"
και... σα να τον έσπρωξε.
Εκείνη την στιγμή, πρωτάνοιξε τα μάτια του, κι είδε ότι ήταν στην Εντατική.

Πίστευε και πιστεύει πολύ, ειδικά, από τότε!

Αν δεν φτάσεις κοντά, δεν πιστεύεις τι θα σου πει ο άλλος.
Μόνο, αν το ζήσεις!
που ΚΑΛΑ είναι, να μην έχεις τέτοιες εμπειρίες!