**
**
ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΣΑΜΠΙΚΑ Η ΚΥΡΑ – ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ
Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες η επιστήμη δεν μπορεί να επέμβει. Οι ελπίδες χάνονται και το μόνο που απομένει…. είναι να γίνει ένα θαύμα. Τότε ο άνθρωπος θυμάται πως πάνω από αυτόν υπάρχει μία ανώτερη δύναμη. Ακόμη κι αν δεν την έχει δει ποτέ του, ακόμη κι αν δεν την έχει πιστέψει ποτέ του, μέσα στην απελπισία του της εναποθέτει την τελευταία του ελπίδα.
Τις περισσότερες φορές στις δύσκολες στιγμές επικαλούμαστε την Παναγία. Τη Μεγαλόχαρη, τη Γλυκοφιλούσα… Σε κάθε περιοχή έχει και διαφορετικό επίθετο. Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούσαμε ιστορίες για προσωπικά θαύματα. Για ανίατες ασθένειες που θεραπεύτηκαν, για αναπήρους που περπάτησαν, για τυφλούς που βρήκαν το φως τους. Στη Ρόδο οι ιστορίες που ακούγονται περισσότερο αφορούν άτεκνες γυναίκες που οι γιατροί τις είχαν διαβεβαιώσει πως δεν υπάρχει καμία ελπίδα να γίνουν μητέρες και όμως σήμερα κρατούν στην αγκαλιά τους ένα παιδί. Αν ρωτήσεις πώς, θα σου απαντήσουν ότι η Παναγιά η Τσαμπίκα έκανε και πάλι το θαύμα της!
Μισή ώρα μακριά από την πόλη της Ρόδου, και δυο χιλιόμετρα έξω από τον Αρχάγγελο, υψώνεται το μοναστήρι Της. Για να φτάσεις να προσκυνήσεις τη θαυματουργή εικόνα πρέπει να ανέβεις περίπου τριακόσια σκαλιά. Είναι τοποθετημένο πάνω σε ένα αρκετά ψηλό λόφο, γι’ αυτό και οι ντόπιοι το ονομάζουν «Τσαμπίκα η ψηλή». Το εκκλησάκι χτίστηκε εκεί διότι, σύμφωνα με την παράδοση, ένας βοσκός είχε δει μια φλόγα (τσάμπα, εξ ου και το «Τσαμπίκα») σε εκείνο το σημείο και πήγε να δει από κοντά τι συνέβαινε. Με μεγάλη του έκπληξη αντίκρισε την εικόνα της Παναγίας. Ετσι έχτισε το λιλιπούτειο εκκλησάκι που σώζεται μέχρι σήμερα προς τιμήν της χάρης Της. Μεταγενέστερα χτίστηκε και μια μεγαλύτερη εκκλησία, δίπλα στον κεντρικό δρόμο της περιοχής. Σε αυτήν η πρόσβαση είναι πιο εύκολη. Κάθε χρόνο σαν σήμερα, 8 Σεπτεμβρίου, οπότε γιορτάζει η Παναγία Τσαμπίκα, οι δύο εκκλησίες… βουλιάζουν από πιστούς που καταφθάνουν για να ανάψουν ένα κερί στη χάρη Της.
Οταν φτάσει κανείς στο εκκλησάκι του λόφου, νιώθει να τον καταβάλλει ένα περίεργο δέος. Ο ναός μοιάζει να χάνεται μέσα στα κατάλευκα σύννεφα που τον περιβάλλουν. Οι γλάστρες με τους βασιλικούς που τον περιστοιχίζουν ευωδιάζουν. Το εσωτερικό του… πνίγεται στα τάματα. Στους τοίχους βρίσκονται κρεμασμένα ευχαριστήρια γράμματα ανθρώπων από όλο τον κόσμο. Από Σουηδία, Γερμανία, Βρετανία… Το μάτι πέφτει μπροστά από τη θαυματουργή εικόνα. Τα κέρινα ομοιώματα των βρεφών είναι δεκάδες. Γυναίκες από κάθε γωνιά της Γης έχουν αφήσει το δικό τους τάμα προκειμένου να αποκτήσουν το πολυπόθητο παιδί και την ευλογία της μητρότητας.
Δεν είναι τυχαίο που το δεύτερο όνομα πολλών ανθρώπων στη Ρόδο είναι Τσαμπίκος ή Τσαμπίκα. Οι ντόπιοι τιμούν την Παναγία τους. Στο εγχειρίδιο που υπάρχει στο μοναστήρι με την ιστορία της θαυματουργής εικόνας, η Παναγία Τσαμπίκα χαρακτηρίζεται προστάτιδα των άτεκνων ζευγαριών. Ρίγος προκαλεί η αναφορά σε βιβλίο με τους βίους αγίων, στο οποίο αναφέρεται πως όλα τα μωρά που γεννιούνται από την Παναγία φέρουν κάπου στο κορμάκι τους το σημάδι Της, που απεικονίζει το βαμβάκι με το λάδι από το καντήλι της.
πηγη http://parapona-rodou.blogspot.gr/
πηγή
***
Εορτή της Παναγίας Τσαμπίκας κυριακή της Σταυροπροσκύνησης! Η Παναγία της Ρόδου
**
ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΣΑΜΠΙΚΑ Η ΚΥΡΑ – ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ
Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες η επιστήμη δεν μπορεί να επέμβει. Οι ελπίδες χάνονται και το μόνο που απομένει…. είναι να γίνει ένα θαύμα. Τότε ο άνθρωπος θυμάται πως πάνω από αυτόν υπάρχει μία ανώτερη δύναμη. Ακόμη κι αν δεν την έχει δει ποτέ του, ακόμη κι αν δεν την έχει πιστέψει ποτέ του, μέσα στην απελπισία του της εναποθέτει την τελευταία του ελπίδα.
Τις περισσότερες φορές στις δύσκολες στιγμές επικαλούμαστε την Παναγία. Τη Μεγαλόχαρη, τη Γλυκοφιλούσα… Σε κάθε περιοχή έχει και διαφορετικό επίθετο. Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούσαμε ιστορίες για προσωπικά θαύματα. Για ανίατες ασθένειες που θεραπεύτηκαν, για αναπήρους που περπάτησαν, για τυφλούς που βρήκαν το φως τους. Στη Ρόδο οι ιστορίες που ακούγονται περισσότερο αφορούν άτεκνες γυναίκες που οι γιατροί τις είχαν διαβεβαιώσει πως δεν υπάρχει καμία ελπίδα να γίνουν μητέρες και όμως σήμερα κρατούν στην αγκαλιά τους ένα παιδί. Αν ρωτήσεις πώς, θα σου απαντήσουν ότι η Παναγιά η Τσαμπίκα έκανε και πάλι το θαύμα της!
Μισή ώρα μακριά από την πόλη της Ρόδου, και δυο χιλιόμετρα έξω από τον Αρχάγγελο, υψώνεται το μοναστήρι Της. Για να φτάσεις να προσκυνήσεις τη θαυματουργή εικόνα πρέπει να ανέβεις περίπου τριακόσια σκαλιά. Είναι τοποθετημένο πάνω σε ένα αρκετά ψηλό λόφο, γι’ αυτό και οι ντόπιοι το ονομάζουν «Τσαμπίκα η ψηλή». Το εκκλησάκι χτίστηκε εκεί διότι, σύμφωνα με την παράδοση, ένας βοσκός είχε δει μια φλόγα (τσάμπα, εξ ου και το «Τσαμπίκα») σε εκείνο το σημείο και πήγε να δει από κοντά τι συνέβαινε. Με μεγάλη του έκπληξη αντίκρισε την εικόνα της Παναγίας. Ετσι έχτισε το λιλιπούτειο εκκλησάκι που σώζεται μέχρι σήμερα προς τιμήν της χάρης Της. Μεταγενέστερα χτίστηκε και μια μεγαλύτερη εκκλησία, δίπλα στον κεντρικό δρόμο της περιοχής. Σε αυτήν η πρόσβαση είναι πιο εύκολη. Κάθε χρόνο σαν σήμερα, 8 Σεπτεμβρίου, οπότε γιορτάζει η Παναγία Τσαμπίκα, οι δύο εκκλησίες… βουλιάζουν από πιστούς που καταφθάνουν για να ανάψουν ένα κερί στη χάρη Της.
Οταν φτάσει κανείς στο εκκλησάκι του λόφου, νιώθει να τον καταβάλλει ένα περίεργο δέος. Ο ναός μοιάζει να χάνεται μέσα στα κατάλευκα σύννεφα που τον περιβάλλουν. Οι γλάστρες με τους βασιλικούς που τον περιστοιχίζουν ευωδιάζουν. Το εσωτερικό του… πνίγεται στα τάματα. Στους τοίχους βρίσκονται κρεμασμένα ευχαριστήρια γράμματα ανθρώπων από όλο τον κόσμο. Από Σουηδία, Γερμανία, Βρετανία… Το μάτι πέφτει μπροστά από τη θαυματουργή εικόνα. Τα κέρινα ομοιώματα των βρεφών είναι δεκάδες. Γυναίκες από κάθε γωνιά της Γης έχουν αφήσει το δικό τους τάμα προκειμένου να αποκτήσουν το πολυπόθητο παιδί και την ευλογία της μητρότητας.
Δεν είναι τυχαίο που το δεύτερο όνομα πολλών ανθρώπων στη Ρόδο είναι Τσαμπίκος ή Τσαμπίκα. Οι ντόπιοι τιμούν την Παναγία τους. Στο εγχειρίδιο που υπάρχει στο μοναστήρι με την ιστορία της θαυματουργής εικόνας, η Παναγία Τσαμπίκα χαρακτηρίζεται προστάτιδα των άτεκνων ζευγαριών. Ρίγος προκαλεί η αναφορά σε βιβλίο με τους βίους αγίων, στο οποίο αναφέρεται πως όλα τα μωρά που γεννιούνται από την Παναγία φέρουν κάπου στο κορμάκι τους το σημάδι Της, που απεικονίζει το βαμβάκι με το λάδι από το καντήλι της.
Βιογραφία
Η εικόνα της Παναγίας της Τσαμπίκας βρισκόταν αρχικά στο Μοναστήρι της Παναγίας του Κύκκου (Κύπρος). Από την Κύπρο, με θαυματουργικό τρόπο, η εικόνα έφευγε και πήγαινε στο βουνό Ζαμβύκη του Αρχάγγελου της Ρόδου. Η απώλεια της εικόνας προκάλεσε αναστάτωση στους μοναχούς του Κύκκου που κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια για να την εντοπίσουν.
Στο βουνό Ζαμβύκη η Παναγία κρύβεται από τα βλέμματα των Χριστιανών σε ένα κυπαρίσσι. Όμως πολύ ταπεινά και απλά φανερώνεται σε βοσκό που μένει στην απέναντι περιοχή της βρύσης του Αιμαχού (Γιεμαχιού). Ο βοσκός είδε το φως της Παναγίας αλλά αρχικά δεν έδωσε καμία σημασία. Το είδε και την επόμενη βραδιά. Όταν όμως το είδε και για τρίτη φορά αποφάσισε να ανεβεί στο απέναντι βουνό, για να δει από κοντά με τα μάτια του, τι ήταν αυτό το φως.
Όταν έφθασε στο ύψωμα ο βοσκός μαρμάρωσε στο θέαμα που είδε να προβάλλεται μπροστά του. Είδε την εικόνα της Παναγίας να φωτίζεται από ακοίμητο κανδήλι στο «κυπαρίσσι το αεράτο» (έτσι λέγεται το δέντρο που είχε σταθμεύσει η Μεσίτρια των ανθρώπων). Από το γεγονός αυτό πήρε η εικόνα και το όνομα της, αφού η λέξη «τσάμπα», στην τοπική διάλεκτο της ρόδου σημαίνει σπίθα, φωτιά.
Αυτό το κυπαρίσσι σώζεται μέχρι σήμερα και στη ρίζα του υπάρχει μια τρύπα που σε πολύ τακτά χρονικά διαστήματα βγάζει ζεστό και κρύο αέρα.
Τελικά οι Κυκκώτες εντόπισαν την εικόνα στο νησί της Ρόδου και την μετέφεραν πίσω στην Κύπρο. Η εικόνα όμως και πάλι γύρισε πίσω στο βουνό της. Οι Κύπριοι όταν την ξαναέφεραν πίσω για να είναι σίγουροι ότι είναι η εικόνα τους, την έκαψαν λίγο από πίσω για να έχουν κάποιο σημάδι που θα την αναγνώριζαν πιο εύκολα. Η εικόνα όμως και για τρίτη φορά έρχεται στη νέα της κατοικία (το σημάδι σώζεται πολύ καθαρά μέχρι σήμερα).
Η εικόνα από τότε δεν έφυγε ποτέ από τη Ρόδο. Όταν ζητήθηκε να μεταφερθεί για προσκύνημα σε άλλα μέρη της Ελλάδος αυτή επέστρεψε και πάλι πίσω. Όταν το 2002 μ.Χ. κτίστηκε παρεκκλήσι προς τιμή της Παναγίας της Τσαμπίκας στο Πέρα Χωριό στην Κύπρο και οι κάτοικοι ζήτησαν να γίνει το εγκαίνιο του την 24η Ιουλίου, ο Μητροπολίτης Ρόδου, κ.κ. Κύριλλος, συνοδευόμενος από τρείς κληρικούς, έφερε την εικόνα στην Κύπρο, τέλεσε το εγκαίνιο του ναού και η εικόνα για πρώτη φορά έφυγε από τη θέση της για τρεις μέρες.
Το Μοναστήρι της Παναγίας της Τσαμπίκας, γιορτάζει το Γενέσιο της Θεοτόκου την 8η Σεπτεμβρίου και την Γ΄ Κυριακή των Νηστειών (Σταυροπροσκύνησης).
Ένα από τα παλιότερα θαύματα της Παναγίας Τσαμπίκας είναι και αυτό που συνδέεται με τα μεγάλα κτήματα γύρω από το Μοναστήρι. Αυτά τα κτήματα ανήκαν σ έναν Τούρκο Πασά, του οποίου η γυναίκα δεν τεκνοποιούσε. Εκείνη μαθαίνοντας για την Παναγία, προσευχήθηκε κι έφαγε το φυτιλάκι που έκαιγε στο καντήλι της εικόνας της. Έγινε το θαύμα κι έμεινε έγκυος. Ο Τούρκος δεν μπορούσε να πιστέψει πως το παιδί ήταν δικό του. Ούτε πίστευε πως επρόκειτο για θαύμα. Όταν όμως γεννήθηκε το μωρό, κρατούσε στη μικρή χούφτα του το φυτιλάκι του καντηλιού. Έτσι, ο Τούρκος Πασάς δώρισε στην εκκλησία όλα αυτά τα κτήματα που βρίσκονται γύρω απ το ναό.
Η εικόνα της Παναγίας της Τσαμπίκας βρισκόταν αρχικά στο Μοναστήρι της Παναγίας του Κύκκου (Κύπρος). Από την Κύπρο, με θαυματουργικό τρόπο, η εικόνα έφευγε και πήγαινε στο βουνό Ζαμβύκη του Αρχάγγελου της Ρόδου. Η απώλεια της εικόνας προκάλεσε αναστάτωση στους μοναχούς του Κύκκου που κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια για να την εντοπίσουν.
Στο βουνό Ζαμβύκη η Παναγία κρύβεται από τα βλέμματα των Χριστιανών σε ένα κυπαρίσσι. Όμως πολύ ταπεινά και απλά φανερώνεται σε βοσκό που μένει στην απέναντι περιοχή της βρύσης του Αιμαχού (Γιεμαχιού). Ο βοσκός είδε το φως της Παναγίας αλλά αρχικά δεν έδωσε καμία σημασία. Το είδε και την επόμενη βραδιά. Όταν όμως το είδε και για τρίτη φορά αποφάσισε να ανεβεί στο απέναντι βουνό, για να δει από κοντά με τα μάτια του, τι ήταν αυτό το φως.
Όταν έφθασε στο ύψωμα ο βοσκός μαρμάρωσε στο θέαμα που είδε να προβάλλεται μπροστά του. Είδε την εικόνα της Παναγίας να φωτίζεται από ακοίμητο κανδήλι στο «κυπαρίσσι το αεράτο» (έτσι λέγεται το δέντρο που είχε σταθμεύσει η Μεσίτρια των ανθρώπων). Από το γεγονός αυτό πήρε η εικόνα και το όνομα της, αφού η λέξη «τσάμπα», στην τοπική διάλεκτο της ρόδου σημαίνει σπίθα, φωτιά.
Αυτό το κυπαρίσσι σώζεται μέχρι σήμερα και στη ρίζα του υπάρχει μια τρύπα που σε πολύ τακτά χρονικά διαστήματα βγάζει ζεστό και κρύο αέρα.
Τελικά οι Κυκκώτες εντόπισαν την εικόνα στο νησί της Ρόδου και την μετέφεραν πίσω στην Κύπρο. Η εικόνα όμως και πάλι γύρισε πίσω στο βουνό της. Οι Κύπριοι όταν την ξαναέφεραν πίσω για να είναι σίγουροι ότι είναι η εικόνα τους, την έκαψαν λίγο από πίσω για να έχουν κάποιο σημάδι που θα την αναγνώριζαν πιο εύκολα. Η εικόνα όμως και για τρίτη φορά έρχεται στη νέα της κατοικία (το σημάδι σώζεται πολύ καθαρά μέχρι σήμερα).
Η εικόνα από τότε δεν έφυγε ποτέ από τη Ρόδο. Όταν ζητήθηκε να μεταφερθεί για προσκύνημα σε άλλα μέρη της Ελλάδος αυτή επέστρεψε και πάλι πίσω. Όταν το 2002 μ.Χ. κτίστηκε παρεκκλήσι προς τιμή της Παναγίας της Τσαμπίκας στο Πέρα Χωριό στην Κύπρο και οι κάτοικοι ζήτησαν να γίνει το εγκαίνιο του την 24η Ιουλίου, ο Μητροπολίτης Ρόδου, κ.κ. Κύριλλος, συνοδευόμενος από τρείς κληρικούς, έφερε την εικόνα στην Κύπρο, τέλεσε το εγκαίνιο του ναού και η εικόνα για πρώτη φορά έφυγε από τη θέση της για τρεις μέρες.
Το Μοναστήρι της Παναγίας της Τσαμπίκας, γιορτάζει το Γενέσιο της Θεοτόκου την 8η Σεπτεμβρίου και την Γ΄ Κυριακή των Νηστειών (Σταυροπροσκύνησης).
Ένα από τα παλιότερα θαύματα της Παναγίας Τσαμπίκας είναι και αυτό που συνδέεται με τα μεγάλα κτήματα γύρω από το Μοναστήρι. Αυτά τα κτήματα ανήκαν σ έναν Τούρκο Πασά, του οποίου η γυναίκα δεν τεκνοποιούσε. Εκείνη μαθαίνοντας για την Παναγία, προσευχήθηκε κι έφαγε το φυτιλάκι που έκαιγε στο καντήλι της εικόνας της. Έγινε το θαύμα κι έμεινε έγκυος. Ο Τούρκος δεν μπορούσε να πιστέψει πως το παιδί ήταν δικό του. Ούτε πίστευε πως επρόκειτο για θαύμα. Όταν όμως γεννήθηκε το μωρό, κρατούσε στη μικρή χούφτα του το φυτιλάκι του καντηλιού. Έτσι, ο Τούρκος Πασάς δώρισε στην εκκλησία όλα αυτά τα κτήματα που βρίσκονται γύρω απ το ναό.
πηγή
***
4 σχόλια:
Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες ... δεν μπορείς να εξηγήσεις τα όνειρα.
Xρόνια πολλά!!!!!!!!!!!! Με υγεία κι ευτυχία!!!!!!!!!! Και φέτος διπλή!!!!!!!!!!!!!!!!!!
η Παναγία να την φυλάει!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Υ.Γ. Τσαμπίκα,είχα μαθήτρια και Τσαμπίκο, έναν γνωστό, όταν ήμουν στην Κω... Γνωστό όνομα εκεί, εδώ... δεν το γνωρίζουμε!....
και... Τα γράφω σήμερα, γιατί δεν θα μπορώ το Σαβ/κο! ΜΕ υγεία, το αστέρι σου!!!!!!!!!!!1
Ευχαριστώ, Λαμπρινή. Να είσαι ΚΑΛΑ!
Πρωί, ήταν, τελικά κι όχι μεσημέρι, Λαμπρινή! Έχω χάσει τους χρόνους μου... Αυτή η βδομάδα ήταν πολλές ζωές μαζί.
Να είστε γερά και ευτυχισμένα, ΟΛΑ τα παιδιά του κόσμου! Διπλά και με οικογένειες, όπως είναι και ο σκοπός και το νόημα της ζωής.
Εγώ, δεν κατείχα, ούτε όνομα, ούτε ΠΑΝΑΓΙΑ!
Μια ΦΩΝΗ, ξυπνώντας από όνειρο, εκείνο το πρωί, έλεγε:
ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΣΑΜΠΙΚΑ, ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΣΑΜΠΙΚΑ!
Γρήγορα, κι ούτε ήξερα που πάει ο τόνος!
Μετά έψαξα στο γκουγκλ και ΥΠΗΡΧΕ, πράγματι, ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΣΑΜΠίΚΑ!
Εύχομαι ο καιρός, να μη σού χάλασε το Σαββατοκύριακο και τα όνειρά σου! <3 <3 <3
Δημοσίευση σχολίου