ΧΡΙΣΤΟΣ, ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΟΛΟΥ

ΧΡΙΣΤΟΣ, ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΟΛΟΥ

Πέρυσι (η ανάρτηση είναι εδώ), μού "μιλούσαν" τα μάτια ΤΟΥ.
Ήταν στα αριστερά, μπαίνοντας. (Η ημερομηνία της φωτο είναι λάθος)

Φέτος, ήταν στα δεξιά, πλευρά μπαίνοντας στην Εκκλησία. (ανάρτηση με φώτο, εδώ)

Με το που, Τον αντίκρυσα, έστρεψα τα βήματά μου, να πάω, να χαιρετήσω, πρώτα Εκείνον!

Μια κίνηση στο Χέρι Του, σα να έλεγε: ΣΤΟΠ, μ' έκανε να μείνω ακίνητη.
Σε δευτερόλεπτα, σαν τροχονόμος, έδειχνε αριστερά!
Σα να έλεγε: πρώτα Εκεί!

Κοίταξα το βλέμμα Του, κοίταξα και ΕΚΕΙ!

Εκεί, αριστερά, ήταν  η μεγάλη εικόνα της Παναγίας, αγκαλιά με τον Χριστό, μωρό.

Πήγα συγκλονισμένη, ξέροντας πόσο αγαπάει ο Ίδιος την Παναγία μας και Μητέρα Του, εν ζωή!

....Κι ύστερα, πάλι έδειχνε. Επέμενε, Εκεί, στους Τρεις Αγίους! Άγιο Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη.
Θα πήγαινα...
Πήγα.
Κι άλλη εικόνα, επέμενε, να δείχνει, Εκεί!
Κάθισα σ' ένα στασίδι, να συνέλθω, να πάρει θέση και η λογική και η μηχανή.

Τότε είδα, πως το καντηλάκι κουνιότανε... (βιντεάκι, ΕΚΕΙ)
Αέρας. Ρεύμα, σκέφτηκα.
Αμ, δε.
Δεν κουνιόταν συνέχεια. Ούτε αέρα είχε, ούτε ρεύμα έκανε.

Κάτι  ήθελε να πει, δεν καταλάβαινα.

Και στον τρούλο, τρομαγμένος.

"ΣΕ Καλό!"

Θα μάθω.

Θα "μεταφραστεί", ότι δεν κατάλαβα, στο μέλλον.

Την άλλη μέρα, πρωί - πρωί, μέσα στο λεωφορείο, ανεβαίνει μια γνωστή μου.
"Σε είδα στον ύπνο μου, πριν λίγο!"
.......
"Πού πας;"
"Εκεί. Θα 'ρθεις;"
"Δε γίνεται. Θέλω να χαιρετήσω το κλουβάκι μου..."

Κι ύστερα, με άλλα Σημάδια, μεταφράστηκαν και "τι" μού έλεγαν οι εικόνες, του Αγίου Νικολάου.

"Ανοιχτό νού", εννοούσαν και άλλα.

Στα άλλα είναι, ότι ξαναβρέθηκα Νοσοκομείο, όπως και πέρ'σι.

Σοκ, λέγαν, όλα τα Σημάδια και τό 'παθα.